Egoizm to za duże słowo. Rozmyślanie o swojej naturze to nie koniecznie samouwielbienia (narcyzm) czy uznanie, że się jest w centrum (właśnie egozim). Filozofia nigdy mnie nie ciągnęła do siebie, ale to że rozmyślam na wiele spraw to, mówiąc bardzo nieskromnie, tylko dobrze o mnie świadczy. Nie lubię ludzi, którzy myślą, że wystarczy żyć dniem dzisiejszym i sprawa będzie zakończona. Osoba, która za to mnie rozważa wielu fundamentalnych spraw to osoba szczęśliwa. Jak to powiedział prof Kos ? Głupi jest najszczęśliwszą istotą, bo nie rozumie świata go otaczającego i się tym nie przejmuje. Mam trochę inne podejście. Świat jest kłębkiem rzeczy nierozwikłanych rzeczy, o których nie można się dowiedzieć. Wiem, że w gimnazjum miałem sporo takich tez, które trudno bylo rozważać.

Przykład: Bóg jest wszechwiedzący. Człowiek sam decyduje o swoim losie i przeznaczeniu i sam wybiera sobie drogę do potępienia lub niebowstąpienia. I teraz: Po co Bóg nas stworzył, skoro przed tym czynem już wiedział kto będzie potępiony a to wstąpi do nieba ? Po co człowiek pokazał się na Ziemi, skoro często jest mu tak źle? Po co ?

Teraz już nie pytanie a stwierdzenie bardzo przykre. Nie znajdziesz bardziej skrajnego zwierzęcia, rośliny, protisty czy grzyba od człowieka. Człowiek buduje - człowiek niszczy; kocha- nienawidzi; zabija - tworzy życie; rozwija się zarówno w cechach pozytywnych jak i negatywnych. I teraz pytanie retoryczne, dlaczego człowiek jest taki skrajny ? Bo musi być równowaga. Za każdą zaletę bycia lepszym od zwierząt otrzymujemy również wadę, która nas do nich przybliża. Wynika z tego pewna jasność, organizmy są sobie równe. Każdy ma swoją rolę w życiu na Ziemi i tego zmienić się nie da. Albo można porównać anioła do cżłowieka. Anioł zawsze jest przy Bogu, będąc mu podległym, a my możemy być wyżej od anioła. Jednak możemy też odwrócić się od Boga i być jeszcze niżej niż jest teraz anioł. Każdy jest sobie równy, jedynie Bóg jest istotą nadrzędną.

A wracając dalej do rozmyślań tym razem jednak całkowice egoistycznie (czylo O MNIE ). Nawet nie wiecie ile rzeczy w życiu dziwnych zrobiłem. Nawet nie wiecie, jakie ja emocje skrywam. Nawet nie wiecie, ile to ja zła lub dobra mogę uczynić. Nic nie wiecie o moich marzeniach, moich wspomnieniach, o moim życiu. A nawet jeżeli czegoś się dowiecie to tego nie notujecie, nie zapamiętujecie. Ja z wami mam tak samo. Gdybym chciał was poznać musiałbym chyba mieć parędziesiąt twardych dysków o sporej pojemności, by móc to notować. Każda osobowość jest zbyt rozległa, dlatego problemy jakie mamy prawie zawsze musimy rozwiązywać sami. Nie da się tego ukryć. Przykro mi.

Teraz jeszcze jeden temat. Na podstawie informacji które mi odsłaniacie i nie boicie się pokazać, widzę, że jesteście naprawdę wspaniali. I cóż z tego, że się powtarzam. Będę się powtarzał dopóki nie zrozumiecie tego. To nie jest takie proste powiedzieć; Jesteście fajni - bo to nie o to chodzi. Wasze cechy wspólne łączą się, czasem dopełniają, a czasem wykluczają się wzajemnie. Ale macie coś takiego, że miło w waszym towarzystwie przebywać, nawet jak nikt nie zna kawału lub jak zapada cisza (tak nawiasem mówiąc lubię ciszę ;p). Mimo że uznaję się za samotnika i lubię być sam, wasza egzystencja przekonuje mnie do tego, że można to zmienić. Czasem aż chce się wypłakać przy was i powiedzieć, że nie wyobrażam sobie lat policealnych bez was. Chyba muszę to skończyć, bo naprawdę się popłaczę.

PS: Bardzo dziwne tematy poruszyłem i trochę przydługo za co przepraszam

Poprawię się następnym razem
1. Ale po co po prostu żyć. Życie to + i - . Jednak zło jakie tu panuje mnie przeraża. Czy ktoś z was zastanawiam się by mógł zabić drugiego człowieka ? Czy bylibyście zdolni. Byłabyś ? Chyba nie. A tu z dnia na dzień się słyszy o czymś takim. Kradzieże, gwałty, oszustwa czy nawet KŁAMSTWA to coś strasznego i znieść tego nie mogę. I trudno mi się żyje patrząc codziennie na tragiczność tego świata.

2. Nie nawidzę siebie ?! Cóż to za słowa ?! Bądź szczęśliwa proszę. Chociaż ty. Dalej -> cytujesz, że można poznać drugą osobę tylko po tym co sama powie. Ja tylko dodam: Można ocenić tylko po słowach i czynach.

3. Sporo racji w tym jest. Jeżeli chcesz kogoś poznać to go poznajesz. Jeżeli nie, to nie warto tracić na niego czasu. Chyba to zastosuje w przyszłości.

4. Tylko się nie zdziw kiedy naprawdę się rozpłaczę.

Czy ty liczysz sobie ile razy w ciągu dnia płakałaś ? W tym miesiącu wogóle nie płakałem, a w poprzednim zdarzyło się 2 razy. Raz na obozie integracyjnym a raz ... lepiej nie mówić. Moja wina wtedy była ;/

Płakanie odwadnia organizm, dlatego nie warto płakać gdy owej wody nei ma w pobliżu, ale to chyba trochę nei na temat ;p
Ale można zauważyć ogólną tendencję, że płacz uznawany jest za przejaw smutki i niestety w większości przypadkach tak jest. Dlatego nie lubię jak ktoś płacze, nawet jeżeli sa to łzy szczęścia.

Nie chce nic mówić, ale trochę zaczynamy offtopicować. Więc trzeba wrócic troszkę do tematu.

Płaczjest podobno uzewniętrznieniem naszych uczuć, jednak można "zafałszować" rzeczywistości robić to po aktorsku. I co wtedy ? Jednak nawet jeżeli płacz jest prawdziwy to teoretycznie nie powinni reagować steoretypowo czyli rozweselać. Czasem głupi dowcip albo co gorsza mądry dowcip może zdołować taką osobe jeszcze bardziej. Próba pytania co się stało albo czemu płaczesz również mogą odwrócić przeciwko nam. Jak ktoś płacze to lepiej dać mu chusteczkę i przytulić bez żadnego słowa, jak ta osoba będzie nam chciała powiedzieć to powie, a jeśli nie to nie. Najbardziej mnie denerwuje jak np jakaś dziewczyna płacze a dwóch facetów opowiada dowcip i samemu się z niego śmieje, a ona okazuje że ją to niezwykle irytuje. Mówiłem już, że nie znamy natury drugiej osoby, więc moja rada : Nic na siłę, bo można pogorszyć sytuację. 
I tak łagodnie nawiązałem trochę do tematu